Icaros Desktop 2.0 - Instalacja

Z dniem wydania wersji Icaros Desktop 2.0 postanowiłem go zainstalować na wirtualnej maszynie. Cel był jedne, poznać system bliżej, a z racji, że cała koncepcja wersji drugiej wygląda sympatycznie przystąpiłem do działań. :)

Do tego celu użyłem VirtualBox na Mac, stworzyłem wirtualną maszynę z dyskiem 4 GB, 768 MB pamięci i 128 MB dla karty graficznej. Odpalałem system też na mniejszej ilości pamięci i nie ma z tym żadnych problemów, system jest bardzo lekki i na Macbook Air 2012 (i5 1.7 GHz) z 4GB ramu chodzi bardzo ładnie.

Krok 1

Parę słów odnośnie "jak zacząć", czyli szybka konfiguracja. Po ściągnięciu archiwum DVD Icaros, wydobyciu z niego pliku iso: icaros-pc-i386.iso, dodajemy go do Virtual Box oraz tworzymy dysk na system:

Ja posiadam jeszcze jeden dysk - Transfer, ale o tym później.

Startujemy wirtualną maszynę i następnie wybieramy opcję VESA 1024x768 (lub mniejszą):

Po wystartowaniu z pliku iso, klikamy InstallAROS i w sumie jest z górki, ja wybrałem opcje użycia wolnej przestrzeni i systemu plików SFS:

Po resecie wirtualnej maszyny (i kliknięciu ponownie InstallAROS) wybieramy opcję: "użyj partycję AROS" do instalacji:

Następnie wybieramy takie opcje:

Wybieramy język polski i kodowanie ISO2 (to ważne aby mieć polskie fonty - dzięki dla deadwooda za pomoc na forum ppa.pl):

Po paru komunikatach (które klikamy "Next":), wybieramy opcję pełnej instalacji:

Potem, wybieramy klawiaturę: Polska, odłączamy plik iso z maszyny wirtualnej i ją restartujemy. Przy starcie wybieramy tak jak poprzednio VESA 1024x768. Następnie jesteśmy poproszeni o pierwszą konfigurację systemu:

Te kroki właściwie to tylko kliknięcie potwierdzeń: języka, rozdzielczości czy karty muzycznej.

Krok 2

Druga części konfiguracji, jaką przeprowadziłem to integracja AmigaForever, czyli emulacja 68k. Dodajemy do maszyny wirtualnej plik iso AmigaForever i wybieramy Integrate Amiga Forever (z docka na dole ekranu):

Po skopiowaniu plików i po moich eksperymentach polecam następujące ustawienia (Preset Loader):

Tryb Windowed Layer wydaj się najszybszy i najwygodniejszy. Programy 68k będą się odpalały na emulowanym Workbench 3.x w oknie. Jest to jak wspomniałem najszybszy tryb, choć na moim Macu i tak jest bardzo powolny. Poza tym najłatwiej jest "skakać" pomiędzy programami, gdyż nie wymaga to przełączania ekranów (u mnie działa tylko kombinacja Ctrl+Alt+J).

Następnie uruchamiami z docka Workbench:

W emulowanym środowisku 68k wybrałem rozdzielczość 800x600x32:

Po wyborze roździelczości należy raz jeszcze klinąć Workbench i otrzymujemy system 68k w oknie JANUS-UAE:

Program 68k, uruchamiamy poprzez kliknięcie prawym klawiszem myszki na jego ikonce w Icaros Desktop i wybraniu opcji WB Run (obrazek powyżej). Efekt jest taki:

Krok 3

Teraz jeszcze parę słów o polskich znakach:

Z AROS:System musimy uruchomić program FTManager, w którym wybieramy kodowanie ISO2, nastepnie klikamy wybraną czcionkę, w jej nazwie dopisujemy PL i klikamy Install:

Po instalacji fonta, pozostaje wybrać w AROS:Prefs/Font naszą czcionkę:

Oraz podmienić ją w preferencjach Zune (ten sam katalog), w zakładce Okna. Natomiast w zakładce Grupy, usuwamy nazwę aktualnej czcionki.

Po tej wstępnej konfiguracji, możemy zacząć próby z AROSem. ;)

Krok 4

Jeszcze jedno, na początku wspomniałem o dodatkowym wirtualnym dysku TRANSFER. Stworzyłem go do przenoszenia danych pomiędzy systemami, gdyż pod MacOS (a zapewne i pod Windows) da się podmountować go za pomocą programu: Paragon VMDK Mounter (darmowy). Podłączony dysk sformatowałem pod Mac w systemie plików FAT.

I to właściwie wszystko. To dopiero początki, mam nadzieję, że ogarnę AROS trochę bardziej. Jak na razie mogę powiedzieć, łatwo nie jest.